Todo o mundo sabe perfectamente cal é o seu xénero. A identidade de xénero da maioría das persoas coincide co sexo que se indicou no seu certificado de nacemento cando naceron. Con todo, a algunhas persoas asignáronlles un sexo que non se corresponde con quen realmente son. Isto é o que se adoita chamar ser “trans” ou “transgénero”. Tamén ten outros nomes, moitos deles con fondas raíces culturais e históricas, como hijra, terceiro xénero, two-spirit, travesti, fa’afafine, transpinay, transpinoy, muxe, waria e meti.
Ser trans non ten nada de malo:
É unha manifestación máis da gran diversidade da natureza humana. As persoas trans forman parte esencial das comunidades e culturas, e así foi ao longo da historia. Con todo, nun mundo onde abundan as opinións negativas e non sempre hai suficiente información sobre o tema, moitas persoas trans sofren hostilidade, discriminación e violencia, simplemente por ser quen son.
As persoas trans corren un risco moito maior de sufrir acoso e agresións e de ser asasinadas. Cando os medios de comunicación e os líderes comunitarios e políticos tratan o tema cun ton incendiario, a contorna vólvese aínda máis hostil. Esta hostilidade cara ás persoas trans moitas veces chega a codificarse en leis que lles prohiben exercer dereitos básicos.
Por exemplo, na maioría dos países as persoas trans non poden ver a súa identidade de xénero recoñecida nos seus documentos de identidade oficiais, como pasaportes, licenzas para conducir e cartóns de identidade. Nos relativamente poucos lugares onde si se pode recoñecer, as condicións adoitan ser terribles, como a esterilización e o divorcio forzoso. Sen documentos de identidade adecuados, as persoas trans quedan excluídas de moitas actividades cotiás, desde abrir unha conta bancaria ou solicitar emprego ata alugar unha vivenda ou viaxar a outro país.
Vivir a vida abertamente, mostrando a propia identidade, é algo que a maioría da xente dá por sentado, pero no caso das persoas trans pode ser moi perigoso. Vivir con autenticidade, algo tan sinxelo como ser visibles, require un valor enorme. Con todo, cada vez son máis as persoas trans que se deixan ver nas nosas comunidades, nos medios de comunicación e na vida pública, co que cada vez se sabe máis sobre o tema e as actitudes están a cambiar. Isto é esencial para garantir os dereitos fundamentais das persoas trans.
É hora de deixar de denigrar a quen son diferentes. É hora de defender os dereitos da comunidade trans. Chegou o momento de celebrar a visibilidade trans!
É hora de defender os dereitos dá comunidade trans. Chegou o momento de celebrar a visibilidade trans!
- Usa o nome, os pronombres, o xénero e os termos preferidos por cada persoa, mesmo cando esteas a falar do seu pasado. Se non sabes que pronombre utilizar, non presupoñas nada e pregúntallo amablemente.
- Non digas que ninguén é trans sen o seu permiso.
- Nunca lle preguntarías a ninguén como son as súas partes íntimas nin que operacións fíxose. Tampouco llo preguntes a ninguén que sexa trans.
- Non te quedes en silencio se alguén di palabras ferintes ou usa estereotipos nocivos, aínda que non estea presente ningunha persoa trans.
- Denuncia os actos de violencia contra as persoas trans.
- Escribe aos teus representantes políticos e esixe leis que protexan os dereitos humanos das persoas trans.
- Infórmate sobre as experiencias das persoas trans, os seus problemas e as súas preocupacións.
Así é como os Gobernos poden crear sociedades inclusivas para as persoas trans:
- Investigar e axuizar os actos de violencia, tortura e malos tratos cometidos contra as persoas trans e contra quen defenden os seus dereitos, e ofrecer reparación ás vítimas.
- Impartir capacitación á policía, aos funcionarios xudiciais e ao persoal dos centros de acollida para que poidan atender ás necesidades das persoas trans que sufriron violencia sexual e outras formas de violencia.
- Incluír a identidade de xénero e a expresión de xénero como características protexidas nas leis contra os delitos de odio e o discurso de odio.
- Recoñecer legalmente a identidade de xénero das persoas trans nos documentos oficiais mediante un proceso administrativo sinxelo baseado na autoidentificación, sen requisitos abusivos como a obrigación de presentar un diagnóstico médico, someterse a esterilización, tratamento ou divorciarse.
- Facer o posible por que os actos de violencia e tortura contra as persoas trans notifíquense, investiguen e axuicen, e por que quede constancia deles e ofrézase reparación ás vítimas.
- Facilitar o acceso das persoas trans aos servizos de saúde, incluídos os procedementos de afirmación do xénero, sen estigma nin discriminación e sen requisitos abusivos.
- Modificar as clasificacións médicas nacionais que cualifican o feito de ser trans como unha enfermidade.
- Protexer da violencia e a discriminación á infancia e a mocidade trans e con identidade de xénero non conforme, e facilitar o recoñecemento da súa identidade de xénero.
- Adoptar medidas concretas para respectar a identidade de xénero das persoas trans privadas de liberdade e protexelas da violencia e a discriminación.
- Capacitar aos axentes de policía, traballadores sanitarios, docentes, xuíces, funcionarios de prisións, funcionarios de inmigración e outros funcionarios sobre o respecto e a igualdade de trato ás persoas trans.
- Velar por que se consulte ás persoas trans e ás súas organizacións, e cóntese coa súa participación, cando leven a cabo investigacións e elabórense leis e políticas que afecten aos seus dereitos.
Día 31 de marzo: día da visibilidade trans. Con ocasión deste día tan sinalado facilitamos a ligazón á campaña de sensibilización que realiza Nacións Unidas en defensa da igualdade das persoas trans.