Todo o mundo sabe perfectamente cal é o seu xénero. A identidade de xénero da maioría das persoas coincide co sexo que se indicou no seu certificado de nacemento cando naceron. Con todo, a algunhas persoas asignáronlles un sexo que non se corresponde con quen realmente son. Isto é o que se adoita chamar ser “trans” ou “transgénero”. Tamén ten outros nomes, moitos deles con fondas raíces culturais e históricas, como hijra, terceiro xénero, two-spirit, travesti, fa’afafine, transpinay, transpinoy, muxe, waria e meti.
Ser trans non ten nada de malo:
É unha manifestación máis da gran diversidade da natureza humana. As persoas trans forman parte esencial das comunidades e culturas, e así foi ao longo da historia. Con todo, nun mundo onde abundan as opinións negativas e non sempre hai suficiente información sobre o tema, moitas persoas trans sofren hostilidade, discriminación e violencia, simplemente por ser quen son.
As persoas trans corren un risco moito maior de sufrir acoso e agresións e de ser asasinadas. Cando os medios de comunicación e os líderes comunitarios e políticos tratan o tema cun ton incendiario, a contorna vólvese aínda máis hostil. Esta hostilidade cara ás persoas trans moitas veces chega a codificarse en leis que lles prohiben exercer dereitos básicos.
Por exemplo, na maioría dos países as persoas trans non poden ver a súa identidade de xénero recoñecida nos seus documentos de identidade oficiais, como pasaportes, licenzas para conducir e cartóns de identidade. Nos relativamente poucos lugares onde si se pode recoñecer, as condicións adoitan ser terribles, como a esterilización e o divorcio forzoso. Sen documentos de identidade adecuados, as persoas trans quedan excluídas de moitas actividades cotiás, desde abrir unha conta bancaria ou solicitar emprego ata alugar unha vivenda ou viaxar a outro país.
Vivir a vida abertamente, mostrando a propia identidade, é algo que a maioría da xente dá por sentado, pero no caso das persoas trans pode ser moi perigoso. Vivir con autenticidade, algo tan sinxelo como ser visibles, require un valor enorme. Con todo, cada vez son máis as persoas trans que se deixan ver nas nosas comunidades, nos medios de comunicación e na vida pública, co que cada vez se sabe máis sobre o tema e as actitudes están a cambiar. Isto é esencial para garantir os dereitos fundamentais das persoas trans.
É hora de deixar de denigrar a quen son diferentes. É hora de defender os dereitos da comunidade trans. Chegou o momento de celebrar a visibilidade trans!
É hora de defender os dereitos dá comunidade trans. Chegou o momento de celebrar a visibilidade trans!
Así é como os Gobernos poden crear sociedades inclusivas para as persoas trans:
Día 31 de marzo: día da visibilidade trans. Con ocasión deste día tan sinalado facilitamos a ligazón á campaña de sensibilización que realiza Nacións Unidas en defensa da igualdade das persoas trans.
